جعبه تفکر

از کودک بخواهید که جعبه تفکر را با تزیین داخل و بیرونش طوری درست کند که با دیدن آن خوشحال شود. برای تزیین جعبه باید به پهلو برگردد. وقتی زمان انجام تکالیف می‌رسد این جعبه را روی میز آشپزخانه یا روی میز تحریر کودکتان قرار دهید تا یک مخفیگاه خصوصی برای او شود. در داخل جعبه یک چراِغ، تایمر یا ساعت، تعدادی قلم و خودکار و مداد پاک کن داشته باشید. در کنار جعبه یک کلیپس کاغذ قرار دهید که کودک بتواند لیستی از مشق شبی را که باید انجام دهد را آنجا قرار دهد. از کودک بخواهید لیست وظایف و تکالیفش را ببیند و تصمیم بگیرد که برای انجام هر کار به چه مدت زمان نیاز دارد. برای مثال او ممکن است بیست دقیقه وقت بگذارد تا مسایل ریاضی را انجام دهد و سپس سه دقیقه استراحت کند و یک میان وعده بخورد قبل از اینکه دوباره به کار خود برگردد. یا ده دقیقه دیگر ریاضی یا موضوع دیگری را کار کند. هر تکلیفی که انجام شد آن را می‌تواند از توی لیست خود برداشته یا اینکه کنار آن تیک انجام بزند. او می‌تواند از تایمر برای کمک به تمرکز و استفاده از این برنامه کمک بگیرد.

خیلی عجیب است اما مشخص شده که زمان محدود به گسترش عملکرد افراد کمک می‌کند. اگر قرار باشد زمان انجام تکالیف ریاضی باز باشد و محدوده‌ای مشخص نشده باشد در این صورت این زمان آزاد کودک را به تلف کردن وقت و رویاپردازی سوق می‌دهد. اما اگر کودک بداند زمان او محدود است به طور شگفت انگیزی او تنها بر همین تکلیف تمرکز کرده و آن را جلو می‌برد. این واقعیتی است که کار ظرف زمان خودش را پر می‌کند. اگر زمان ما آزاد باشد کار به همان اندازه طول خواهد کشید و اگر زمان کوتاه باشد در همان زمان کوتاه انجام خواهد شد.