گزارش پلیسی

وانمود کنید که در زمانی که در فروشگاه ایستاده‌اید جرمی در آنجا اتفاق افتاده است و شما باید به عنوان شاهد گزارشی به پلیس بدهید یا اینکه به یک خبرنگار پاسخ دهید. چه اتفاقاتی در اطراف شما افتاده است وقتی که در صف ایستاده بودید؟

برای مثال اگر شما در صف بانک هستید، وانمود کنید دزدی از بانک اتفاق افتاده است. از کودکتان بخواهید که خوب به اطراف و آدمها نگاه کند و بگوید چه کسانی در صف ایستاده‌اند و جزییات مربوط به هر کدام را به خاطر بسپارد. چه لباسهایی پوشیدند؟ چطوری توی صف ایستادند؟ صبورانه و با آرامش، عصبی، بی حواس و نظایر آن. اگر دو نفر با هم در صف هستند سعی کنید رابطه بین آن دو را حدس بزنید و اینکه آنها چطور با هم کنار می‌آیند…‌آیا دوستند؟ عاشق همند؟ از هم عصبانی هستند؟ همدیگر را ندید می‌گیرند و نظایر آن. اگر شما چیزی از گفتگوی دیگران را می‌شنوید به تن صدای آنها و احساسی که در صدای صحبت کنندگان دارد، توجه کنید. به کودکتان بگویید درباره هیچ چیزی صحبت نکند تا زمانی که از بانک خارج شوید.

وقتی از بانک خارج شدید شما و کودکتان باید بهم گزارش بدهید که چه چیزی دیدید، چه چیزی فکر و یا حس می‌کنید. جالب است که ببینیم چطور هر کدام از ما بر جزییات متفاوتی بسته به نوع نگاه خاصمان متمرکز می‌شویم. از آنجا که هیچکدام از ما نمی‌دانیم که آنچه گزارش می‌دهیم درباره احساس و تفکرات آدمها چقدر درست است، در نتیجه پاسخ درست یا غلطی وجود ندارد و تنها لذت بردن از تماشا و حدس زدن درباره شرایط است.