بازیهای اجتماعی- هیجانی

بخش تکمیلی بازیهای اجتماعی- هیجانی

مهارتهای اجتماعی و هیجانی شامل تجربیات کودک،‌ شیوه بیان، مدیریت هیجانها و توانایی برقراری ارتباط مثبت با دیگران است. هسته اصلی رشد هیجانی شامل شناخت احساسات خود و دیگران، قابلیت همدلی و نگهداری روابط است. کودکان پیش از آنکه بتوانند به طور کامل هیجانات را درک کنند، آنها را تجربه و بروز می دهند.

در دوران طفولیت کودک با دیگر کودکان از طریق به کار گیری رفتارهای ساده همچون تماشای دیگران یا لمس آنها تعامل می‌کند. به تدریج با رشد کودک، تعاملات اجتماعی او با همسالان افزایش می‌یابد. این تغییر از درگیر شدن در تکرار یا تعاملات رفت و برگشتی مثل قل دادن یک توپ به یکدیگر، درگیر شدن در فعالیتهای همکارانه مثل ساخت یک برج، یا ارائه نقشهای متفاوت در یک بازی وانمودی دیده می‌شود. کودکان از طریق تعامل با همسالان علایق دیگران را کشف می کنند و درباره تعاملات و رفتارهای اجتماعی یاد می‌گیرند. ارتباط با همسالان زمینه و بستر خوبی برای یادگیری اجتماعی، حل مساله، تجربه بده بستانهای اجتماعی، همکاری، چرخش نوبت و همدلی کردن است. همچنین تعامل با همسالان به کودکان اجازه میدهد تا تجربه نقشهای متفاوت در گروههای کوچک و یا در موقعیتهای متفاوت مثل ارتباط با آشنایان یا غریبه ها را داشته باشند. (این بخش با استفاده از مطالب سایت آموزش کالیفرنیا آورده شده است)

بازیهای اجتماعی- هیجانی

یک قرار بازی:

یکی از کارهایی که میتوانید برای رشد این مهارت انجام دهید برگزاری و یا شرکت در برنامه ها یا کلاسهایی است که کودکان هم سال دیگر نیز برای بازی در آن جا حضور دارند. (این برنامه را میتوانید خود شما شروع کنید. دعوتی از دوستان و آشنایانی که کودک هم سن با کودک شما دارند خالی از لطف نیست. هم شما تجربیاتتان را به اشتراک می گذارید و هم کودکتان فرصت رشد مهارتهای اجتماعی و هیجانی را به دست می آورد) به کودکتان اسباب بازی بدهید تا با دیگر کودکان به اشتراک گذاشته و وارد بده و بستانهای اجتماعی شده، بازیهای مشارکتی را یاد بگیرد. فراموش نکنید که این کار و فرایند زمان بر است و با تنها چند جلسه کودک شما این قواعد را نمی‌آموزد.

قرار بازی در پارک:

یکی از امکانات خوب حضور در فضاهای بازی پارکها امکان دیدن و برخورد و ارتباط با طیف سنی گسترده تری از بچه ها است. اینجا دیگر تنها بچه های همسن حضور ندارند. همه کودکان با گروههای سنی حضور دارند .به کودکتان کودکتان پیشنهاد دهید تا با کودکان بزرگتر نیز تعامل کند. این کار به او کمک می کند تا در کنار دیگر افراد احساس راحتی کند.

بازی کنید:

بازیهایی که در ان ضربه بزنید یا چیزی را فرو بریزید یا توپی را به ترتیب به هم پاس دهید را انجام دهید. این گونه بازیها چرخش نوبت را به کودک می آموزد و به شکل گیری تبادلات و بده بستانهای اجتماعی کمک می کند.

خلوتگاه کودک:

یک مرکز تنهایی (جایی که کودک میتواند هر زمان خواست در آنجا پنهان شود) با استفاده از یک جعبه یا کارتن یا یک بخشی از یک کمد و چند بالش در کف آن درست کنید.

نامگذاری احساس کودک:

برای شناخت احساسات به کودک، آنها را نامگذاری کنید. احساسهایی همچون ترس، خشم، ناراحتی و شادی. وقتی کودک احساساتش را می شناسد کمتر از آنها می هراسد.

تصویر سازی:

به کودکتان یک عروسک، تعدادی حیوانات پلاستیکی، تلفن اسباب بازی، روسری و کلاه، لباسها و کفشهای قدیمی، یک پتو برای ساخت خانه بدهید تا با استفاده از آنها بتواند در قالب و نقشهای دیگر فرو رود. … عروسکهایی با کیسه های کاغذی و نخ و دکمه درست کنید و با او نمایش عروسکی انجام دهید. اجازه دهید عروسکها با او یا با شما حرف بزنند.

ما به عنوان والدین، مربیان و معلمان باید تلاش کنیم تا محیط امنی برای شکل گرفتن تعاملات اجتماعی مثبت در کودک را فراهم کنیم تا بتواند به صورت آزادانه تعامل با همسالان را فرا گرفته، هیجانات خود را بشناسند و آنها را مدیریت کنند. این مطلب از سایت والدین آورده شده است.