بازی با بادکنک‌ها

برای بازی تنها به تعدادی بادکنک نیاز دارید. بادکنک‌ها را در حدی باد کنید که امکان ترکیدن آن به سادگی وجود نداشته باشد. می‌توانید با ماژیک روی هر بادکنک چشم و دهان کشیده و هر کدام را به یکی از حالت‌های شادی، گریه ترسیم کنید.

بادکنک‌ها را روی زمین پخش کنید و از کودک بخواهید آنها را گرد آوری کرده و در فضایی که مشخص می‌کنید بریزد. مثلا در درون یک استخر توپ یا در فاصله میان دو صندلی. کودک ممکن است تنها شما را نگاه کند و یا بادکنکی را در دست بگیرد و بایستد. بهتر است برای آموزش منظور خودتان دست او را بگیرید و با آن بادکنکی را بردارید به شکل روی بادکنک اشاره کنید و بگویید« نگاه کن این بادکنک داره میخنده…خوشحاله… حالا بیا با هم ببریمش بندازیمش توی استخر توپ‌ها…» بعد کودک را تا مقصد هدایت کنید.

در بازی با بادکنک‌ها کودک مقصد نهایی را می‌شناسد و بادکنک‌ها را در نهایت به همان جا خواهد ریخت. در اکثر موارد کودک تنها دو تا سه بادکنک را به فضای خود می‌رساند و در ادامه به کار مورد علاقه خودش مشغول می شود. در این زمان تکرار هدف بازی کمک کننده خواهد بود. ضمن اینکه همراهی شما نیز در بازی او را به اتمام کار علاقمند می کند. زمانی که کودک هر بادکنک را برای شما می آورد بر اساس شکلک ترسیم شده روی بادکنک برای او یک صدا یا قیافه مشخص نشان دهید. کودک مفاهیم هیجانی را در قالب این بازی آموزش خواهد دید. در صورتی که کودک شما بزرگتر از یک سال است می‌توانید از او بخواهید بادکنک خندان را برایتان بیاورد.

بازی با بادکنک‌ها بیش از هر چیز به تقویت عضلات درشت بدن کمک می‌کند. این عضلات در راه رفتن کودک، داشتن تعادل و هماهنگی حرکات درگیر هستند. همچنین هدف دیگر این بازی شناخت حالات هیجانی اولیه است. ضمن این که بچه‌ها یک فعالیت هدفمند را دنبال می‌کنند. (جابجایی بادکنک‌ها به مقصد مشخص شده).

 نکات تکمیلی مواجهه با ترس کودک از بادکنک

بعضی از کودکان از بادکنک می‌ترسند. اگر کودک شما هم در حین مشاهده بادکنک‌ها ترس و وحشت زیادی از خود نشان داد بهتر است تمام بادکنک‌ها را جمع کنید. کودک را در محل امنی که شما را مشاهده می‌کند اما فاصله مناسبی از شما دارد قرار دهید و یکی از بادکنک‌ها را در دست بگیرید و با آن بازی کنید. اجازه دهید که کودک حالت شاد صورت شما را در حین بازی با بادکنک مشاهده کند. فاصله خود را با کودک حفظ کنید. هرگز با دیدن اولین نشانه‌های علاقمندی کودک از تماس با بادکنک آن را به سمتش نبرید. اجازه دهید او شما را مدتی در این حالت مشاهده کرده و بعد بادکنک را از میدان دید او خارج کنید. در روز بعدی مجددا همین کار را اما با فاصله کمتر از کودک انجام دهید. اگر کودک آرام بود و نشانه‌ای از ترس نشان نمی‌داد می‌توانید بادکنک را در حالی که در دست شماست به کودک نشان دهید. تنها در حدی که آن را ببیند. روز بعد می‌توانید همین کار را با فاصله کمتر و تماس اولیه کودک با بادکنک انجام دهید.

در تمام این روزها آنچه مهم است بازی شما با بادکنک و احساس خرسندی و رضایت شما از بازی است که مهم است. این کار به کودک می‌فهماند که بادکنک یک وسیله امن و بدون خطر است که می‌تواند باعث شادی شود.

در صورتی که کودک شما تماس با بادکنک برقرار کرد و با آن بازی کرد روز بعد بازی با بادکنک‌ها را تنها با سه بادکنک انجام دهید. اگر تعداد آنها زیاد شود ممکن است مجددا کودک را بترساند. هر چه با آرامش بیشتر بچه را با موضوع ترسش مواجه کنید، ترس او کاملتر برطرف می شود. این مدل از برطرف کردن ترس را درباره اکثر ترس‌های کودکان می‌توان استفاده کرد.