- نویسنده بازی :
- تاریخ انتشار بازی : 1400-04-29
دسترسی به بازی :
- رایگان
- خرید اشتراک
این بازی برای کدام گروه سنی طراحی شده است ؟
- بازی برای کودک زیر یک سال
- بسته ویژه
فایل قابل دانلود بازی:
- دارد
- ندارد
کدام مهارت های شناختی در این بازی تمرین می شود؟
- توجه و تمرکز
بچهها عاشق انداختن چیزها، به خصوص از ارتفاعی مثل صندلی غذای خودشان هستند. این راه بسیار خوبی است برای بچه ها که یاد بگیرند که چگونه دستهایشان را باز کنند. انعطاف پذیری انگشتان آنها برای گرفتن بازتابی است که با تولد به وجود میآید. هر کسی که تا به حال کودکی به موهایش چنگ زده به خوبی میداند که کودکان در چنگ زدن و گرفتن عالی هستند اما در آزاد کردن آن أصلا خوب نیستند! بچه ها نیاز دارند که یاد بگیرند چطوری دستهایشان را با تمرین و تقویت ماهیچههای انگشتان باز و رها کنند. انداختن چیزها یکی از این راههاست که آنها یاد میگیرند چگونه این مهارت را تمرین کرده و نیز لذت ببرند. همچنین این کار یکی از ورزشهایی است که همیشه میخواستید انجام بدهید اما نمیتوانستید یعنی خم شدن دایم و برداشتن وسایلی که کودک انداخته است.
نوع توجه:
توجه متمرکز
وسایل مورد نیاز برای بازی:
مقداری نخ یا کاموا، تعدادی از وسایل منزل که بتوانید با کاموا ببندید برای مثال: قاشق، اسفنج، جعبههای کوچک مثل جعبههای جواهرات، قیف، توپهای فویل آلومینومی، پر و عروسکهای پارچهای.
نحوه انجام بازی:
تعدادی وسایل مختلف جمع آوری کنید که وقتی آنها را میاندازیم حسهای متفاوتی را ایجاد کند. برای مثال انداختن یک پر آویزان متفاوت از یک توپ فویل آلومینیومی است. یک سر نخ را به یکی از وسایل انتخابی ببندید و سر دیگر را به لبه صندلی غذای کودک وصل کنید. احتمالا نیاز نیست که شما خودتان پرتاب انجام بدهید تا کودک یاد بگیرید. کودک خودش به طور طبیعی این کار را انجام میدهد. احتمالا قسمت جالب بازی برای او کشیدن طناب و پس گرفتن وسیله بازیش خواهد بود.
پیشنهادهای بیشتر برای بازی:
به جای گره زدن نخ در روی صندلی غذای کودک میتوانید از چسب استفاده کنید. البته اگر چسب در معرض دید کودک باشد احتمالا تلاش خواهد کرد که آن را جدا کند. در این صورت مطمین باشید که قطعات کوچک برای بلعیدن وجود ندارد.
در این بازی کودک چه چیزی فرا می گیرد؟
بچهها با توجه به فیدبکی که از ماهیچه هایشان دریافت میکنند یاد میگیرند که بعضی از آیتمها برای انداخته شدن به تلاش بیشتری نیاز دارند و آنها یاد میگیرند که بر احساسات درونیشان تمرکز کنند. بعدها بچه ها از این اطلاعات در زندگیشان استفاده خواهند کرد. وقتی قرار است برای ضربه زدن به یک توپ تا رسیدن به هدف و مقدار انرژی که باید مصرف کنند قضاوت کنند یا زمانی که قرار است بنویسید و درباره میزان فشار لازم برای نوشتن و نیز شکسته نشدن نوک مداد تصمیم میگیرد.