بازی‌های شناختی و حافظه کاری

توصیه می شود در صورتی که مطلب بازی شناختی چیست؟ را نخوانده اید اول این مطلب را از اینجا بخوانید.

در قسمت قبل (بازیهای شناختی و کارکردهای اجرایی)  سعی کردیم کلیات مرتبط با مهارت‌هایی که باعث موفقیت ما در آینده می‌شوند را با هم مرور کوتاهی بکنیم. در این قسمت بخش دیگری از این مهارت‌ها را با هم می‌خوانیم. بخشی که اگر وجود نداشته باشد ما هویتی نخواهیم داشت.

به نظر شما چه چیزی به ما هویت و من بودنمان را نشان می‌دهد؟ اموال و خانواده؟ دوستان و آشنایان؟ تحصیلات ؟ شغل و جایگاه اجتماعی و اقتصادی؟ کشور و سرزمین؟

چند لحظه فکر کنیم در دنیایی هستیم که هیچ کدام از این موارد اهمیتی ندارند. انگار یک وجود تنهای تنها در یک عالم هستیم. در این صورت چه چیزی ما را « ما » می‌کند؟ چه چیزی ما را برای خودمان آشنا می‌کند و احساس تعلق داشتن یا نداشتن به یک چیز را به ما می‌دهد؟ مهمترین چیز برای هویت بخشی به ما گنجینه حافظه ماست. به این فکر کنید که یک روز از خواب برخیزید و دیگر به یاد نداشته باشیم افرادی که در اطراف ما هستند چه کسانی هستند و یا ما در این محیط چه کار می‌کنیم؟ چرا باید این جا باشم و در حال حاضر چه چیزهایی اولویتهای من است…

در این صورت متوجه اهمیت حافظه خواهید شد. سمینارها و کنفرانس‌های بزرگی هر ساله درباره آلزایمر و مشکلات شناختی و عاطفی و اجتماعی افرادی که مبتلا به آلزایمر هستند برگزار می‌شود. اما بحث ما در این جا این نکته نیست. ما از حافظه به عنوان منبعی برای ذخیره اطلاعات و بانک هویت بخشمان یاد خواهیم کرد.
بگذارید برگردیم به مثال اولی که در قسمت قبل زده بودیم. ما محیط را به یک اتاق تاریک تشبیه کردیم و توجه و تمرکز را به یک چراغ قوه که نورش را در محیط می‌چرخاند و به ما کمک می کند تا بر اساس اولویتها و ترجیحاتمان آنچه که مورد نیازمان است را به محدوده آگاهی بیاوریم. اما…