جدول روتینهای کودک + فیلم

داشتن جدول روتینهای کودک خیلی از چالشهای بین والدین و بچه ها رو کم میکنه. خستگی شما را از پیگیری دايم کارهای ساده و ضروری که کودک باید انجام بده به حداقل می رسونه و بهتون فرصت میده که بیشتر فرصت محبت کردن داشته باشید و کج خلقیهای کمتری ببینید.

اصلا این جدولها چی هستند؟ مهمترین و ضروری ترین کارهایی که کودک شما باید در طی روز، هفته و ماه  و… انجام بده و تبدیل به چالشهای همیشگی شما شده در این جدول میاد. چه کاربردی داره؟

یکی اینکه بچه رو منظم می کنه… مدیریت زمان رو یاد می گیره. در عین حال قدرت پیش بینی و در نتیجه اون اعتماد به نفس بچه بالاتر میره. وقتی روتین می گذاریم بچه می توانه پیش بینی کنه که قراره در طی روز چه کارهایی انجام بده و روزش چطوری طی میشه… یعنی بچه می فهمه قبل از چه کاری باید چه چیزی رو انجام بده و با شرایط غیر قابل پیش بینی و یهویی مواجه نمیشه.

روتینها بچه رو مسيولیت پذیرمیکنه. اینکه بچه مسواکش رو زده، وسایلش رو جمع آوری کرده اونم بدون اینکه هی بهش هشدار بدیم و نق بزنیم حسی از مسيولیت پذیری رو به کودک تزریق می کنه. و همچنین میزان همکاری را با شما افزایش میده. این کار باعث میشه بچه حتی در قبال تنبیه یا حذف یک سری از امتیازات کمتر حالت منفی و تدافعی به خودش بگیره و بدونه که مسئولیت رسیدن یا نرسیدن به یک امتیاز خود خودشه …نه شما.

در عین حال روتینها باعث آرامشه… فکر کنید به جای اینکه هی به بچه بگید شبها قبل از خواب مسواک و دستشویی واجبه و هر روز سر اینکه مسواک زده یا قبل از خواب دستشویی رفته بحث کنید به جدولش اشاره می کنید تا خودش ببینه که چه کارهاییش باقی مونده و نیازه که تمومشون کنه…

همکاری کودک هم در این مسیر بیشتر میشه. این یعنی اینکه بچه اصلا خطا نخواهد کرد و همه چیز سر جاش انجام میشه؟ نه هرگز…اما حرص خوردنهای شما کمتر میشه و فرصت جر و بحثهای بیخودی رو از خودتون و کودک میگیرید. در نتیجه این کار محبت شما و کودک بیشتر میشه…وقتی کمتر درگیر بحث باشیم بیشتر فرصت محبت کردن و دیدن کارهای خوب هم رو داریم.

چطوری جدول روتینهای کودک رو تنظیم کنیم؟ اول یک لیست از تمام کارهایی که باید در طی هر روز یا حتی هفته انجام بشه تهیه کنید. روتینها رو بهتر است با کودک تنظیم کنید. حتی اگرکودک کوجیگه در ساخت روتینها و جدول می تونه با شما همکاری داشته باشه… اگر کودک بزرگتره درباره مدت زمانی که برای بعضی کارها لازمه تا انجام بشه باهاش حرف بزنید. در نهایت جدول رو تنظیم کنید. برای بچه های کوچکتر خوبه که کار رو با تشویق شروع کنید و به مرور تشویقها رو با فاصله انجام بدین تا علاوه بر اینکه اونها رو تثبیت می کنید تبدیل به یک عادت روزانه بشه و لازم نباشه برای هر کار واجب بهش جایزه بدین. جایزه برای بچه های کوچک و در مراحل اولیه ، همکاری رو بیشتر می کنه.

 

 

چه کنیم که پس از مدتی کودکان از پایبندی به روتینها خسته نشن و اونها رو با هیجان و انگیزه مثل قبل دنبال کنند. این سوال یکی از همراهان سایت بود که راهنماییهای انجام شده برای استفاده دیگر عزیزان به متن اصلی اضافه شده است:

 

چند نکته مهم وجود داره:

اول اینکه آیا روتینهایی که گذاشته شده، زیادی سختگیرانه نیست؟… گاهی ما در برنامه ریزی همه زمانهای کودک را در قالب یک برنامه می آوریم و استقلال و آزادی اونا رو میگیریم. این باعث میشه بچه ها نسبت به انجام روتین سرد و بی هیجان بشن. در هر برنامه باید تمام کارهای ضروری رو طوری گنجوند که حس استقلال بچه ها هم توش دیده بشه. مثل برنامه ریزی درسی خودمون توی دوران مدرسه نباشه که ده تا دوازده زیست … دوازده تا دو ریاضی… جای تفریحی در بین دو تا برنامه نباشه یا اینکه فرصتی برای یک کار از نوع دلخواه از من سلب بشه.

 

دوم اینکه :

خودم هم باید نسبت به روتینها حساسیت داشته باشم. چه خوبه که اگه می خوام بچه ها متعهد به روتینهاشون باشند روتینهای خودم رو هم بنویسم و جلوی دید بچه ها بگذارم و در روز بهش مراجعه کنم. این کار بچه ها رو به نوعی به روتینها کنجاو می کنه و وقتی والد رو می بینه که به روتینها توجه می کنه خودش هم نسبت به برنامه اش حساس میشه.

 

سوم اینکه:

روتینها باید در مسیر دید کودک یا جایی باشه که کودک باهاش در ارتباط باشه… گاهی وقتی چیزی می پرسه که چه کاری انجام بده یا اینکه مثلا کی جایزه می گیرم به جای پاسخگویی مستقیم اون رو به برنامه ارجاعش بدین. این شکلی بچه همراهی بیشتری با شما در انجام برنامه میکنه. به جای اینکه بگم تو هنوز مسواکتو نزدی یا هنوز وسایلتو جمع نکردی بهش میگم برو ببین توی برنامه چه چیزی باقی مونده که انجام باید بشه… یا بیا با هم بریم ببینیم چه چیزهایی جا مونده… هدف این هست که کودک ذهنش با روتینهای نوشته شده درگیر بشه و همینطور امر و نهی از جانب من والد دریافت نکنه. این هم باز خودش به همراهی کودک کمک میکنه

 

 

چهارم  اینکه :

خوبه زمانی رو برای گفتگو با کودک در نظر بگیرید. به خصوص اگه بچه بیشتر از چهار سال سن داره میتونه بگه چرا از این روتینها خوشش نمیاد یا چرا اونها را انجام نمیده. گاهی ما به میل بچه ها اگر تغییراتی در برنامه انجام بدیم بچه ها حس همراهی بیشتری رو با ما تجربه می کنند و نسبت به آنچه در برنامه هست هم حساس تر میشن.

 

پنجم برای روتینها و انجامشون نیاز به پیگیری و گوشزدهای به موقع و گفتگو با بچه ها هست. اگر کودک پنج ساله من یک هفته هست داره با جدول روتینهای کودک جلو میاد و به خوبی از پسش بر آمده آیا من فرصتی برای گفتگو و اینکه من چقدر از توانمندی که در انجام کارهاش داشته لذت بردم چیزی بهش گفتم… بهش گفتم که چقدر از پشتکارش خوشم آمده یا اینکه دیدن تکالیف انجام شده و ستاره های بدست آمده اش چقدر برام جالبه…

 

 

ششم: ممکنه روتین ما آنچنان که خودمان باور داریم مناسب فرزندمان نباشد. جدول روتینهای کودک باید جوری باشه که پیروی از اون برای کودک ساده باشه… یکبار دیگه روتینهایی که نوشتید رو نگاه کنید. اگر کودکتون بزرگتره با هم گفتگو کنید و در غیر این صورت ببینید آیا میشه اون رو طوری تغییر داد که کودک باهاش راحت تر باشه.

 

هفتم: روتینها رو نمیشه تک والدی اجرا کرد. منظورم اینکه نمیشه یکی از والدین به روتینها پایبند باشه و اون یکی این کار رو اضافه و بیخودی بدونه در این صورت برنامه با شکست مواجه میشه.

 

و اما نکته آخری که به ذهنم میرسه اینکه روتینها در ابتدا سخت هستند. اما این کار میسر نمیشه جز با پشتکار، پشتکار و پشتکار… این طوریه که اگر من خودم پشتکار نداشته باشم بچه خیلی راحت روتین رو کنار می گذاره.  در ضمن  در پایان هر روز عملکرد کودک از روتین رو با خودش مرور کنید. چه کارهایی انجام شده … کدومها خیلی خوب انجام شده، کدومها ناقص موندن و کدومها انجام نشده …این یعنی به برنامه اهمیت میدید و بچه هم کم کم نسبت به برنامه حساس میشه.